2012

 

Het zit er bijna op. 2012 was een hobbelig jaar, eentje waar ik terug startte met werken na de geboorte van een tweede kindje, waar ik terug een balans moest zoeken tussen de “werk-ik” , “mama-ik” en “sociale-ik”, een jaar waar ik mijn lijf terug kreeg na de spreekwoordelijke stamp onder mijn kont van oa. annelyse en terug begon met lopen en ondertussen al 320km op de teller heb staan. We verhuisden dit jaar na een lange slepende afwerkperiode (die nog steeds ongoing is). Ik veranderde ook van werk dit jaar. Twee keer, eerst een interne herpositionering, een leuke uitdaging die ik graag had verder gezet mits meer ondersteuning vanuit het bedrijf zelf maar that was not gonna happen. Ik heb gesolliciteerd bij een klein maar groots bedrijf Flow Pilots en daar ben ik nu aan de slag. Het najaar is daardoor een pak hectischer geworden dan initieel ingeschat.

Als ik het zo bekijk, kan 2013 er alleen maar beter op worden, de babies worden kleuters, de verhuis hebben we gehad, de conditie wordt alleen maar beter, de job krijg ik steeds meer onder de knie.
bye bye 2012, welkom 2013, wij zijn er klaar voor.

HAPPY NEWYEAR!!!

borstvoeding

Ga ik hier een potje zagen zekers! Na al dat geklaag de eerste keer dat BV geven niet lukte, ga ik nu een potje klagen dat het wel lukt.

Voordelen:
1. ge hebt altijd en overal eten bij
2. het is ongelooflijk zalig om uw klein kindje zo snel te kunnen sussen, tet in de mond en gedaan gehuil
3. geen flesjes, geen spenen, geen nutrilon, geen flessenwater, geen hysterisch gehuil omdat je nog 30 sec moet wachten tot het flesje warm is.
4. ’t is ongelooooooflijk goed voor uwen baby

maar dan de nadelen, dat waar me dunkt, niemand het over heeft…
1. lekken, ik smos en lek dat het geen naam heeft en we zijn ondertussen al 4 weken ver. Als Mauro durft wat later zijn met zijn eetwens dan vullen mijn borsten zich als kalabassen en als hij dan een teug neemt dan spuit die melk eruit, verslikt hij zich, laat los en ondertussen blijft die melk stromen gelijk de watervallen van Coo
2. pijnlijke/geblokeerde melkkanalen door niet goed drinken van de baby of zoals ik, het dragen van een BV-BH met beugel. 1 dag heb ik heb gedragen en het was prijs. Een pijnlijke rode plek die je dan moet laten leegdrinken (WHAAAT! ) Dat doet dus zeer he.
3. geen aangepaste kledij… thuis kan ik nog een topje helemaal naar omhoog trekken maar “en plain public” is dat er misschien wat over. Ik heb twee hemdjes om over die topjes te doen en 1 echt borstvoedingsshirt. Ik heb nu nog twee t-shirts bij besteld en nog een extra BV-BH ZONDER beugel bij boob’snburbs maar dan nog. Ik heb nu bijna mijn figuur terug, ik wil mijn geld uitgeven aan leuke winterkledij en niet aan BV-tshirts…
4. eenzaam, ’s nachts. Want er is er maar één die eten kan geven, moi. en ’s nachts valt dat al ne keer zwaar. Bij Daan wisselden we al eens af.
5. pijnlijke tepels… en ik ben dan nog van de gelukkige soort die geen kloven of zo heeft. Maar gewoon op het einde van de dag en ’s nachts, na soms een hele dag “op verzoek” voeden, I just want my boobs back! Die eerste teugen kunnen dan zo venijnig zijn en de andere tepel doet dan gewoon mee (toeschietreflex) grrr.
6. ge moogt nog steeds niet drinken!

Aan opgeven denken we helemaal nog niet, aan hier en daar een flesje afkolven al wel.
’t is dat hij zo enorm groeit en vooruit gaat en het wel geweldig is dat je altijd kan sussen. Een hikje, een protje, een kakje dat scheef zit, hup wat melk erin en we zijn ervan verlost.
Maar toch, die ellendige miscommunicatie over het wel en wee van BV geven is godgeklaagd. Bij deze hebt u ook eens een andere kijk op de zaak.

leven

Het leven neemt en geeft. Eind augustus komt er weer eentje bij. Ook de reden waarom ik de laatste tijd zooo verschrikkelijk moe was.
Een broertje of een zusje… het wordt nog even afwachten 🙂

één

Naast mijn grote drie is er hier ook de grote 1 gevierd op 24 juni ll.
Wat voor mij dan ook wou zeggen, 1 jaar mama.
En nu de grote lijst met mama-ervaringen na 1 jaar:

1. dat tegen dat je weet dat het tanden zijn, het eigenlijk al te laat is en je al twee weken niet meer hebt geslapen
2. hoestsiroop gemaakt is door mannen zonder kinderen die niet weten wat voor een merde dat is om toe te dienen
3. dat principes snel overboord worden gegooid (een chipske eten, een frietje steken, fristi drinken, bumba, it all happened before age one en nochtans door ons afgezworen…)
4. dat op je strepen staan tov derden over Daan (vooral tegenover grootouders) niet altijd makkelijk is
5. dat geen enkel kind hetzelfde is
6. dat ik heb moeten leren mama worden
7. dat ik Daan nog altijd niet helemaal ken en dat dat iets is waar ik me zal moeten bij neerleggen
8. dat kinderen hebben je veel doet relativeren
9. dat ik werk belangrijk vind maar niet meer het belangrijkste
10. dat ik in de eerste plaats Daans mama ben en dan al de rest
11. dat ik het gezelschap van moeders veel meer op prijs stel
12. dat ik nog een grotere hekel heb gekregen aan seksitische mannen
13. dat zelfs na een jaar mijn hart nog elke dag bloed als ik mijn kleine man moet achterlaten
14. dat ik denk nooit nog iemand zo graag te zien
15. dat je geen kinderen moet nemen om je relatie te versterken, maar dat je een sterke relatie moet hebben om een kind te overleven
16. dat nachten lang kunnen zijn (heel lang)
17. dat mijn limiet 2 weken onderbroken nachten is, daarna is het vat af en kan ik niets meer, dan lukt zelfs automatische piloot niet meer
18. dat ik nog minder begrijp dat mensen kinderen iets kunnen aandoen, maar dat ik langs de andere kant die radeloze moeders wel begin te begrijpen (na twee weken amper slapen ben je tot vanalles in staat)
19. dat er geen regels zijn in het opvoeden van je kind, enkel adviezen en daarmee moet je doen wat je zelf wilt
20. dat ik blij ben dat ik zo lang heb gewacht, maar dat ik ook blij ben dat ik niet langer heb gewacht.

en wat van mijn lieve schat?
wel
1. hij stapt
2. zegt “mamamamama” = mama, “babababa” = papa, “ba” = bal, “eh” = bloem, eten, pap, speelgoed, kijk, …
3. gaat heel graag in bad en in de douche
4. heeft een voorliefde voor grond en zand
5. lust graag bloemen, papaver in het bijzonder
6. knuffelt mama bijna dood soms
7. kent heel goed oma en mammie en ook opa en nonkel luc
8. vindt baarden en snorren bij mannen fascinerend
9. vind van die bruine plekjes op je lichaam geweldig om in te pitsen
10. mama’s en papa’s navel vindt hij ook geweldig
11. ontwikkelt een interesse voor mijn borsten en wil er nu aan sabelen (1 jaar te laat naar mijn goesting)
12. gaat nu graag wandelen
13. houdt van schommelen (jammer genoeg zijn die huisjes met schommel en afrijzer pokkeduur)
14. slaapt graag op een kussen of donsdeken maar er niet onder
15. slaapt nog steeds niet graag
16. kamt zelf zijn haar
17. vindt het super als mama op zijn buik “scheten” laat
18. vindt pampers aandoen maar niets
19. kijkt graag toe als ik kook
20. frult aan zijn oren als hij pap krijgt en moe is en dat is kei schattig

sexy

Mijn lief vindt mij sexy, goed voor mij. Ik kan hem wel begrijpen, niets zo mooi als een naakt zacht vrouwenlichaam. En vooral als je het dan elke dag kan aanschouwen. Maar tussen wat hij vindt en ik voel zit er een wereld van verschil. Want ik kan dan misschien sexy zijn voor hem, en misschien mij wel sexy kleden. Me sexy voelen, het is alweer even geleden. Niet dat ik mezelf niet mooi vind of zo maar wees eerlijk, als je een hele dag met een zieke baby waar het snot uitloopt hebt rondgelopen, doodop bent, geen tijd hebt gehad om even in de douche te springen en dan midden in de nacht nog eens moet opstaan omdat die zieke baby verzorging nodig heeft dan is er niet veel sexy meer aan. Dan is het enige dat ik nog voel numbness en een sterk verlangen naar een nachtje doorslapen in een lekkere zachte flanellen pyama…

Koozi

Ik kan er niet over meespreken omdat Daan mooi zijn 40 weken heeft uitgezeten in mijn buik maar een prematuurtje krijgen is niet niks. Vriendinnen en nichtjes die een prematuurtje kregen (die het gelukkig allemaal vlot haalden) anders wel. Vooral het vinden van leuke spulletjes voor prematuurtjes bleek moeilijk te zijn. Omdat ze nog zo klein zijn lijken ze vaak te verdrinken in de “normale” babyspulletjes.
Daarom dit berichtje, om een hele leuke website die sinds gisteren online is, wat exposure te geven.

Koozi, staat voor Koesterende en OntwikkelingsOndersteunende Zorg, is opgericht door mama en verpleegster die veel ervaring heeft met prematuurtjes. Het is een webshop waar je leuke benodigdheden voor prematuurtjes kan vinden in zachte stoffen en leuke prints.

Verder staat de website ook nog vol informatie en is er een blog die je kan volgen enz.

Zeker de moeite om eens naar te kijken.

bad

Na een moeilijk dagje gisteren (huilen, boerekes en kakjes die wat scheef zaten, niet willen/kunnen slapen) was het vanmorgen tijd voor wat quality time met mom&dad. Voor de eerste keer ben ik met onzen Daan samen in bad geweest en het was een feest. Hij heeft er echt deugd van gehad en ik ook. Het is zalig om zo’n naakt babietje tegen je huid te voelen en dan zeker als je omringd bent met heerlijk warm water. Ik heb mijn bad nooit op de juiste temperatuur gekregen tot ik vandaag in bad stapte. Het water was de obligate 37 graden en ik had er nog niet bij stil gestaan dat dat gewoon dé temperatuur is om lekker in bad te gaan. Eén klein ongelukje, op een gegeven moment kwakt zijn hoofdje naar voren pardoes het water in. Amaai amaai wat een concert. Het heeft effe geduurd voor hij daar overheen was. Het heeft wel geholpen als zijn snottebellen los te weken en nu ademt ons ventje opnieuw lekker door zijn neusje. En nu ligt hij al een hele voormiddag lekker te slapen. Ik hoop op een ontspannen en gelukkig baby in de namiddag.
Voor alle zekerheid kloppen we dinsdag toch eens aan bij de kinderarts om ons er van te vergewissen dat alles wel echt ok is. Want die boeren en scheten dat dat manneke soms laat zijn echt niet van de poes. Ik laat hem nu een aantal keer boeren tijdens zijn fles en dan nog eens goed daarna maar de lucht stapelt zich toch op waardoor hij ’s avonds uiteraard met al die lucht in zijn darmkes zit. Hopelijk weet de kinderarts raad.

handdoek

vandaag gooi ik de handdoek in de ring. Ik geef het borstvoeding geven op. Bedankt aan iedereen voor de aanmoediging maar we hebben met ons drietjes besloten dat dat het beste is. Daan is nooit verzadigd, eet zo vaak op een dag dat hij amper aan slaap toekomt en dus mama ook niet. Hem borstvoeding geven uit de fles lijkt een oplossing maar ik zie het kolven niet zitten. Ik voel me elke keer een uitgeperste citroen. Dus strakjes ga ik naar de apotheek voor zijn eerste voeding en gaan we zachtjes overschakelen. 1 voeding per dag naargelang mijn melkproductie. Ondertussen zijn we gestart met het inbakeren van Daan voor het slapen gaan wat een ongelooflijk effect heeft. Wij hebben het miracle blanket van Red Castle maar je hebt ook van puckababy een soort slaapzak. Ik vind het enerzijds jammer voor mijn ventje maar blijkbaar heeft hij het nodig want hij vindt het ook niet erg. Zolang hij maar lekker knus kan liggen is het ok voor hem.

moe

ik ben moe, doodmoe, zin om te huilen moe. Maar ik kan niet slapen overdag. Het is een vloek. Het is altijd zo geweest. Toen ik met mijn vriendin vroeger lange reizen maakte dan sliep die op de trein, in het vliegtuig, waar we maar moesten wachten of hangen. Hierdoor zag zij er over het algemeen meer uitgeslapen uit op foto’s dan ik. Maar ik was wakker, doodde mijn tijd destijds met sigaretten roken, boeken lezen, mij vervelen, onze reis voor de zoveelste keer nachecken, lezen over waar we naartoe gingen etc. En nu breekt het me dus weer zuur op. Want mama doodmoe is niet goed voor baby. En hij doet het nog zo voorbeeldig. Echt geen klagen. Vandaag heb ik een website gevonden http://www.inbakeren.nl die we wel een hele boel praktische informatie heeft gegeven. Ik had al gemerkt dat mijn ventje zichzelf nogal lang wakker houdt. Hierdoor is die doodmoe tegen dat hij moet eten en slaapt hij niet lang genoeg om echt uitgerust te zijn. Dus nu ben ik aan het proberen hem in te bakeren en hem daardoor sneller terug te doen inslapen. Niet teveel stimulansen meer, zacht praten, lekker knuffelen. Tot dusver nog geen echt succes maar we houden vol.

borstvoeding

3 weken al is mijn kleine ukkepuk… Ongelooflijk hoe snel dat vooruit gaat. Ik heb wel een beetje uitgekeken naar deze 3 weken kaap. Hij is nu al wat steviger, er zit al wat meer ritme en systeem in en ik versta hem ook steeds beter en beter. Vanmorgen hadden we het wat moeilijk. Om 6 uur al wakker (jawel dat zijn wij hier niet gewoon) en zeuren tot 8 uur, tot mama hem in een heerlijk warm badje heeft gestopt, hem heeft gemasseerd met lekkere olie en daarna dicht bij haar op de borst heeft genomen in een draagdoek. En toen was het stil. Hij heeft nog 2 keer gegeten maar voor de rest is het nog steeds stil.
Ik vind borstvoeding nog steeds een gedoe. Daan neemt geen tepel in zijn mond. Dat zachte vel is er wat teveel aan. Dus geeft mama de borst met van die tepelhoedjes. Dat gaat vlot, soms zo vlot dat het er gewoon uitloopt maar toch is het een gedoe. De vroedvrouw is langsgeweest en heeft mij verzekerd dat ik niet meer tussendoor hoef te kolven om zeker te zijn dat ik genoeg eten heb. Gewoon Daan aanleggen en alles komt in orde. Hij woog vanmorgen 4kg en meet 55cm. Ik heb in dat boekje van K&G gezien dat hij voor zijn lengte op P50 zit (wat blijkbaar gemiddeld is) maar voor zijn gewicht op P25 wat een beetje laag is… Terwijl ik net vond dat dat gigantisch is. Op 2 weken tijd 600gr bijkomen! Ik kan dat kind toch moeilijk nog meer eten geven. Ik heb nu soms al het gevoel dat ik hem overvoed. Daan geeft niet over, die spuugt gewoon de melk terug uit als hij genoeg heeft. Het is allemaal een beetje verwarrend. Het is ondertussen een heel ventje geworden en ik ben er trots op. Ik ben nu aan het aftellen tot mijn vriendin hier is met haar ukkepuk zodat we samen effe kunnen gaan wandelen.
Gisteren ben ik met de andere vriendinnen nog eens iets gaan drinken en dat deed echt deugd. Ik heb op zo’n momenten absoluut geen behoefte om over baby’s te praten. Ik was zo content om nog eens over werkproblemen en het “grote mensen leven” te praten. Ik moet zeggen dat ik dat wel mis. Ik voel mij er wel een beetje schuldig over. Het lijkt dan alsof ik niet gelukkig ben met mijn zoontje. Terwijl dat uiteraard wel zo is maar ik voel dat ik na het verschonen van 10 pampers, het geven van 8 voedingen en het stimuleren van mijn zoontje om mijn vingers vast te grijpen, oogcontact met me te zoeken, te laten kijken naar zijn nieuwe mobiel etc., ik ook nood heb aan wat stimulans en een goed gesprek. Het ding is ook dat ik graag vertel over Daan en onze avonturen, maar dat ik vaak niet op zoek ben naar goedbedoelde raad of advies. Ik moet gewoon soms mijn ei kwijt over heel dit gebeuren, en niets anders. Het is allemaal wat, zo’n zoon in je leven…

Daan 3 weken