Ik zou kunnen liegen en zeggen dat sinds kort alles pikko bello is en ik eindelijk happy zwanger ben maar dan zou ik maar liegen. Dat neemt niet weg dat ik wel heel erg uitkijk naar dat boeleke in mijn buik. Sinds kort voel ik het echt. Weet ik dat wat ik voel echt mijn kindje is.
Dit weekend was het vrijgezellen weekend van mijn toekomstig schoonzusje. Het heeft mij, raar maar waar, moeite gekost om bewust te zijn van dat baby’tje in mijn buik. Je staat daar met die hoop vrouwen je te amuseren en iedereen gaat aan de pinten, wijn, cava en sigaretten en je wordt meegesleurd in het enthousiasme en je geheugen herinnert zich wat je normaal deed, mee roken en mee zuipen. Maar dat mocht natuurlijk niet. Elke keer de barman langskwam moest ik mezelf dwingen een platte water te bestellen (van cola-light krijg ik last van mijn darmen en in alle andere drankjes zitten of onnodige calorieen of alcohol). Net zozeer dat ik mezelf er bij momenten op betrapte verlangend naar het pakje sigaretten te staan staren om me dan keihard te realiseren dat ik in verwachting ben. Om dan gelukzalig te lachen in mezelf en te beseffen dat dit echt is wat ik wil, een fantastische bekroning op een onverwachte overheerlijke liefde 🙂