dilemma

Ik, ik die voor de politiek was, ik die sinds mijn eerste middelbaar overtuigd was van mijn burgerplicht, ik die in talloze spreekbeurten het over de politiek heeft gehad, ik die mij gewaagd heeft aan een politiek avontuur, ik, ik overweeg niet te gaan stemmen. Ik ben zo ontgoocheld in alles. Ik geloof er niet meer in. Ik geloof niet meer in de mensen die vandaag aan politiek doen. Ik geloof niet meer wat ze zeggen want ze zeggen al zolang hetzelfde. En zelfs de “nieuwe” mensen zijn niet nieuw want ze zijn dochter of zoon van en dus brengen ze ook geen nieuwe ideeën of waarden mee. Dus wat is mijn stem dan nog waard? als mensen die nog nooit verkozen zijn ( na herhaaldelijk proberen) toch minister worden, als zonen en dochters op strategische plaatsen worden gezet zodat hun plaatsje verzekerd is, als het enige waar men mee bezig is snel rijk worden is op kap van de burgers die nog de moeite doen om te gaan werken. Waar zijn we dan mee bezig. Neen, ik zie het nog niet zitten om op 13 juni te gaan stemmen. Deze keer zeg ik misschien ook eens foert.